SEDÜKSİYON

Bilsart, 5 Şubat – 15 Şubat tarihleri arasında Mimiko’nun (Gözde Mimiko Türkkan) “Sedüksiyon” isimli solo sergisine ev sahipliği yapıyor.

Geleneksel cinsiyet algısı ve tanımları —yavaş ama emin adımlarla— kadın-erkek polaritesinin çok daha ötesini kapsayacak şekilde dönüşmekte.

Artık cinsiyet, doğumda atanan cinsiyetin, cinsiyet kimliğinin ve ifadesinin (kişinin kendini nasıl hissettiği ve ifade etmeyi seçtiği), sosyal ve yasal statü (beklentiler, görevler, yasaklar ve tabular) ve kişinin cinsel yöneliminin (cinsel ve duygusal olarak çekici bulunan taraf) akışkan bir birleşimi olarak tanımlanmakta ve bu geniş yelpazenin varlığı giderek daha görünür hale gelmekte.

Bu sırada, baştan çıkarıcı içerik yönünden yüklü ana akım eğlence şovları geçmişte kalmış ve de kalıplaşmış kadın, erkek ve transseksüel rollerini sahnelemeye devam ediyor gibi görünüyor.

Hem kadın hem de erkek (biyolojik veya algıdaki) bedenlerin performansları ve hareket kalıpları, ya karşı konulmaz baştan çıkarıcı kadına ya da onun taklidine işaret ediyor. Bu yönüyle tüm şov, kadın olarak algılanan ve / veya kendini kadın olarak tanımlayan bireylere doğru cinsel yönelimi olan seyirciye yönelik gibi.

Kadın-erkek polaritesi tarafından, çiftler ya da büyük kurumsal veya sosyal gruplar halinde birlikte izlenebilecek kadar ‘münasip’ olan bir gösteriye göre, erkeklere (biyolojik, görünüşe göre veya kendi kendini tanımlayan) cinsel yönelimi olan bireyler açısından baştan çıkarıcı ve teşvik edici bedenlerin eksik olduğu söylenebilir.

Tek istisna, aşırı derecede kaslı görünen —sosyal olarak inşa edilen ve küresel olarak ‘cis-erkek’ler için bir rol modeli olarak vurgulanan— bir beden tarafından, bir kadın bekarlığa veda partisinin parçası olarak gerçekleştirilen muğlak kostüm ve hareket kalıplarının teşhiridir.

Bu durum, aklımdaki durgun pek çok soruyu uyandırdı:

Neden müstakbel gelin ve arkadaşları için bir performans ortaya koyan ‘viril’ stereotipli bir beden, kadınlar arasında öforik ifadeler yerine kendinden yarı emin kahkahalara yol açıyor? İzleyici kadınlar arasında bu eylemde bir baştan çıkarılma hali yaşayan, bu eylemi gerçekleştirende bir baştan çıkarıcı rolü gören var mı?

Neden kadınların bekarlığa veda partileri, erkeklerin striptiz ve kucak dansı izleme ritüellerinin içi boşaltılmış, simetrik kopyaları gibidir? Erkeklerin sahip olduklarına benzer bir gücü satın almanın belki de tek fırsatı olduğu için mi? Eylemin kendisinin içinin boşalmış bir taklit olduğu kadar boş bir fırsat olduğu için mi?

Böylece daha da fazla soru ortaya çıkıyor:

Talebi yaratanlar, halen stereotiplere sıkışıp kalan ana akım izleyiciler mi?

Bu eğlence gösterileri kimin için? Cinsel yönelim açısından?

Talep eden kim? Müşteri kim?

Baştan çıkarılan kim?

Kesin olan bir şey var: Birbirinin içine geçmiş çeşitlilikteki bedenlerin tezahürüyle baştan çıkıyorum ve fazlasıyla cinsiyetlendirilmiş bir dünyada seyir halinde olan tüm bedenlere saygılarımı sunma arzusuyla hareket ediyorum.

MİMİKO (GÖZDE MİMİKO TÜRKKAN) hakkında:

(d.1984)

İstanbul merkezli yaşayan Mimiko (Gözde ‘Mimiko’ Türkkan) fotoğraf serileri, sanatçı kitapları, videolar üreten bir sanatçıdır. Çalışmaları, öznel belgesel yaklaşımı ile insanın en derin dürtülerine, arzularına ve korkularına ışık tutmaya çalışırken, toplumsal cinsiyet rollerini, sosyal olarak inşa edilmiş kimlikleri inceler; izleyiciyi cinsiyet klişelerini, ön kabulleri, toplumsal roller, güç ilişkilerini ve bunların nasıl manipüle edildiğini sorgulatmayı amaçlar. Ayrıca cinsel, duygusal, psikolojik ve sosyal kimliğin en müşterek görünen belirtisi olarak insan bedenine dair süregelen bir vurgu mevcuttur.

2008’de İstanbul Bilgi Üniversitesi Fotoğraf ve Video Bölümü’nde lisans ve 2010’da Londra’daki Central Saint Martins’den Güzel Sanatlar Master Bölümü’nde yüksek lisans eğitimlerini tamamladı.

İlk kişisel sergisini 2011’de Amerikan Hastanesi Operation Room’da gerçekleştiren Mimiko’nun katıldığı grup sergileri ve gösterimler arasında !f İstanbul Bağımsız Filmler Festivali (2007), Unseen Photo Fair (Amsterdam, 2013), Landskrona Fotofestival (Isveç, 2014), Her tercih diğer ihtimaller için bir dışlamadır (SALT, İstanbul, 2015) ve Video Forever 40 (Paris, 2019) vardır.